Akita inu

Wstęp

„Orientalny spokój”, niezależność, zdecydowanie, rozważność, komunikatywność i przywiązanie to cechy opisujące naszego Akitę. Wyśmienity stróż, opanowanie i niezwykły spokój powoduje, że tylko w razie niebezpieczeństwa daje znak i podnosi alarm. Dodatkową zaletą naszego pupilka jest zachowanie czystości, stara się nie pobrudzić i nie narobić zbędnego bałaganu. Przywiązany do swojego pana, pogodny co dnia, wesoły, towarzyski a zarazem zrównoważony obrońca. Gdy zostaje sam w domu nie jest zawiedziony, rozumie, że jego właściciel ma też swoje sprawy codzienne. Akita ma bardzo rozwinięty instynkt terytorialny, można rozumieć przez to fakt, że dzielnie będzie bronić swojego terytorium. Trzymanie go w bloku jest jednym z najgorszych pomysłów jakie mogą wpaść jego właścicielowi do głowy. Akita jest psem potrzebującym dużej ilość ruchu, przestrzeni, uwielbia długie spacery i wędrówki po naturalnych obszarach.
Jednak jak każdy pies posiada wady jedną z nich jest wrogość do swoich krewnych, uważa inne psy za intruzów. Każdy Akita nie znosi na swoim terytorium drugiego takiego jak on, widzi go jako wroga i nie powstrzyma się od pokazania mu gdzie jego miejsce. Jako szczeniak lubi bawić się z innymi psami, jednakże w miarę czasu w wieku dojrzewania budzi się w nim instynkt stada, pragnie on być przywódcą, chce podporządkować sobie pozostałych rówieśników, dlatego też z początku miłe spacery z Akitą mogą przeobrazić się w nieciekawe bójki psów.

Historia

Pochodzący z japońskich stron, uważany w tamtej społeczności za pierwszego psa tak dużych rozmiarów ciała. W czasach prehistorycznych, w szczególności w erze Edo (1603-1867) za panowania rodu Tokugawa możemy znaleźć pierwsze wzmianki związane z tą rasą. Po raz pierwszy były znane jako „matagi inu” ( pies do polowania na niedźwiedzie )i zamieszkiwały na japońskiej wyspie Honsiu w prowincji Akita. Szanowane i cenione , nie dla ludzi z przeciętnym majątkiem, na ich kupno mogli sobie pozwolić bogaci dostojnicy, co spowodowało, że stały się odwiecznym symbolem – wysokiego statusu społecznego.

Przeróżne krzyżówki trwające od 1860 roku z Tosami Inu i Mastifami  miały na celu zwiększenie bojowości potrzebnej do walk psów. Tym sposobem  „matagi inu” zwiększyły swoje wymiary ciała, natomiast straciły charakterystyczne cechy dla szpiców. Kolejnym etapem metamorfozy tej rasy były polepszenia z strony dr. Watase’a (założyciela japońskiego związku ochrony zwierząt). Dzięki niemu wróciła do życia rasa Akita, a w latach dwudziestych przyjęła już swoją ogólnie znaną nazwę Akita Inu. Do tego momentu pies ten był nazywany – Odate inu.
Okres drugiej wojny przyniósł wielkie zmiany, Akita został skrzyżowany z owczarkiem niemieckim. Po 1945 roku rasa Akity została podzielona na trzy różne podrasy: owczarko-akita(przodek znanego w dzisiejszych czasach jako dużego japońskiego psa – DJP) , Akita połączonego z Molosem wyhodowanego do walk oraz Matagi Akita (przodka dzisiejszego Akita Inu.

Końcowym wydarzeniem było w 1963 roku uznanie Akita Inu przez Międzynarodową Federację Kynologiczną, natomiast dopiero w 1981 roku po raz pierwszy powstał dzisiejszy wzorzec Akita.

Budowa ciała

Szlachetna sylwetka naszego pupilka charakteryzuje się mocną i wyprofilowaną budową. Trójkątna głowa, noszony zawadiacko ogon, nos z czarnym koniuszkiem, długi pyszczek jak i mocna kufa ukazują naszego Akitę jako dumnego samuraja. Oczy wysoko osadzone, dość małe, posiadają bardzo ciemne ubarwienie,  kształtem przypominają trójkąt i jak przystało na rodowitego Japończyka możemy siędomyśleć, że są skośne. Uszy stosunkowo małe, stojące, ale za to grubsze i również o trójkątnym kształcie jak oczy. Skierowane są w przednim kierunki i dość niezauważalnie zaokrąglone na koniuszkach. Akita mają wysoko osadzony ogon, jest on charakterystycznie zawinięty na grzbiet i niezwykle gruby. Włos okrywowy jest prosty i nieco twardawy w dotyku, natomiast podszorstek bardzo gęsty i mięciutki. Barwa jego ciała jest zwykle biała bądź pręgowana, ale występują przypadki umaszczenia płowego lub czerwonego.  Umaszczenie płowe lub czerwone ma pewne zastrzeżenia, nakazuje się by szata takiego Akity była przybrana „urajiro”, czyli pies musi posiadać białe znaczenia na policzkach, na spodzie ogona, na szyi, na bokach kufy, na brzuchu,  pod żuchwą, na klatce piersiowej  i wewnętrznej stronie kończyn. Natomiast negatywnymi zjawiskami jest długa sierść, czarna maska jak i różnokolorowe znaczenia na białym ubarwieniu.

Żywienie i zdrowie

Akita nie są psami sportowymi, jednakże potrzebują dużo składników odżywczych niezbędnych im do dobrego funkcjonowania organizmu. Japończycy uznali Akita Inu jako symbol zdrowia i wyśmienitego samopoczucia. W dawniejszych czasach dawano chorym ludziom gliniane figurki Akity zwane” inukariko”. Miało im to pomóc i przyspieszyć powrót do zdrowia. Jest faktem, że Akita jest psem bardzo rzadko podupadającym na zdrowiu i żyjącym ponad 15 lat, więc należy się pełny szacunek dla teraz rasy. Jednak jak większość psów jest narażony na chorobę genetyczną- dysplazję stawu biodrowego. A dodatkowo u psów o białym umaszczeniu zanotowano przypadki chorób autoimmunoagresywnych.

Nasz japoński pies jak już wiemy jest bardzo aktywnym psem o niezwykle dużej masie. Mieszkając na zewnątrz dużo biega, zatem potrzebuje odpowiedniej dziennej dawki pożywienia. Jednakże w okresie dorastania nasz pies nie powinien się zbytnio przemęczać, ponieważ wpływa to negatywnie na jego dojrzewanie. Włos okrywowy jest gęsty, więc utrzymanie takiej okrywy sierści jest dla organizmy nie lada wyczynem. Należy zatem dodawać do porcji żywieniowej odżywki odbudowujące okrywę włosową. Okres jesienno-zimowy jest czasem kiedy nasz Akita potrzebuje o wiele więcej białka czy tłuszczu, ponieważ jego organizm w czasie zimy spala o wiele więcej kalorii odżywczych. Dodatkowo powinniśmy wiedzieć, że młode psy czy szczeniaki potrzebują bardzo wysoko wartościowych produktów odżywczych, składników mineralno-witaminowych, więc w diecie naszego pupilka należałoby uwzględniać preparaty posiadające owe składniki.

Pielęgnacja

 Jeśli chodzi o pielęgnację naszego podopiecznego należy największą uwagę zwrócić na jego niezbyt długą sierść. Na szczęście nie plącze się z racji, że jest krótka, jednakże nasza misja polega na wyczesywaniu martwego podszorstka. Akita żyjący w mieszkaniu będzie często się lenił, by odnowić swoją sierść, a co za tym idzie częste sprzątanie naszego mieszkania.

Powinniśmy również wiedzieć, że nasz japoński przyjaciel jest przystosowany do każdych warunków pogodowych(każdej pory roku), ponieważ pochodzi on z terenów północnych gdzie klimat nie rozpieszcza.  Akita lubi kąpiele, jednak jest to zbędna rzecz dla jego owłosienia, zresztą sierść naszego podopiecznego jest praktycznie nieprzemakalna.

Wychowanie

Akita Inu jak już wiemy jest psem łagodnym, jednakże potrzebuje on konsekwentnego właściciela, który stanowczo pokaże mu co wolno robić, a czego nie. Podczas nauki reguł i zasad nie wolno sięgać do przymusu i rękoczynów, wszystko powinno odbywać się w formie zabawy z dodatkowymi smakołykami . Ustalenie hierarchii domowej jest najważniejszą z reguł. Należy pokazać Akidzie kto tu rządzi i kto jest panem, bo inaczej Akita będzie chciał zapanować nad swoimi opiekunami.

Proces wychowania naszego pupilka powinien rozpocząć się już od pierwszych momentów bycia w domu. Należy uczyć szczeniaka wolno, powtarzając kolejne komendy, bez jakiegokolwiek stresu i nakazów. Musimy wiedzieć, że z tego ślicznego kłębuszka sierści wyrośnie silny wojownik.
Podporządkowanie się maluszkowi jest wielkim błędem wszystkich właścicieli. Naukę reguł domowych należy wpajać mu przez różnego rodzaju zabawy, nagrody kiedy zrobi coś dobrze, możemy też okazywać niezadowolenie kiedy tylko zrobi coś co nie powinien. Jeśli będziemy współpracować z nim możemy być pewni, że osiągniemy doskonałe efekty i nasz kochany maluszek wyrośnie na wspaniałego, rozsądnego i przyjacielskiego psa.