Entlebucher

Entlebucher to rasa psa, spośród szwajcarskich psów pasterskich uznawana za najmniejszego. Znajduje wielu zwolenników, ze względu na to, jakiej jest wielkości, oraz że jest on dosyć łatwy w utrzymaniu. Jest to rasa wyjątkowa nie tylko ze względu na charakter ale również i wygląd. Szczególnie wyróżniające się spośród innych ras. Uczucia jakimi się je darzy, potrafią zwrócić ze zdwojoną mocą.  Entlebucher, jeżeli chodzi o wielkość jest najmniejszym psem pasterskim spośród czterech pasterskich ras szwajcarskich. Prócz niego są to Duży Szwajcarski Pies Pasterski, Berneński Pies Pasterski oraz Appenzeller.

Właśnie dzięki jego niewielkim rozmiarom, posiada wyjątkowe predyspozycje psa, który idealnie odnajduje się zarówno w dużym domu znajdującym się poza obszarami zabudowanymi i miejskim szumem, jak i w małym miejskim mieszkaniu. Oczywiście wszystko to uwarunkowane jest tym, aby zapewnić mu wystarczającą dla tego gatunku ilość ruchu i świeżego powietrza. Dzięki wszechstronności jaką cechują się Entlebuchery, są rasą psów bardzo popularnych w krajach zachodniej Europy.

W Polsce dosyć mało znany piesek, jednakże dzięki swoim wspaniałym cechom cieszy się coraz większą popularnością i znajduje wielu zwolenników. W Polsce istnieje również kilka hodowli tego gatunku.

Historia

Entlebuchery pochodzą z Entlebuch – doliny która znajduje się w okolicy kantonów Lucerna i Berno, i stąd też zaczerpnęły swą nazwę. Historia rasy Entlebucher sięga 1889 roku, kiedy to powstał pierwszy opis tego psa, dokładnie pod nazwą „Entlebucherhund”. Jeszcze długo od tego czasu ludziom trudno było odróżnić psa z Entlebuch od psa z Appenzell. W 1913 roku, kiedy to odbyła się wystawa w Langenthal  profesorowi Heimowi – który szczególną miłością darzył właśnie  szwajcarskie rasy psów pasterskich , pokazano 4 psy rasy Entlebucher.  Po tej wystawie, psy te zakwalifikowano do Szwajcarskiej Księgi Rodowodowej, dokładnie jako czwarta rasa szwajcarskich psów pasterskich.

Rasa ta rozwijała się dosyć powoli, co wywnioskować można z wpisów do (SHSB) Szwajcarskiej Księgi Rodowodowej.  Psy tej rasy są doskonałym przykładem, co zostało odkryte i potwierdzone, na to iż posiadają one doskonałe cechy psa użytkowego jak i ze zdolnościami pasterskimi psa zaganiającego. Do tej pory nadal są one hodowane w stosunkowo małych ilościach, jednak  dzięki swojemu atrakcyjnemu wyglądowi oraz dzięki temu, że jest to pies bardzo przyjazny coraz częściej mogą się cieszyć uznaniem jako domowy pies rodzinny.

Wygląd

Entlebucher trójkolorowej maści, niewiele poniżej średniej wielkości pies, o nieco wydłużonej i zwartej sylwetce oraz proporcjonalnej do reszty głowie. Ma bardzo przyjazny i miły wyraz – co jest typową cechą dla psów pasterskich, zaraz obok bystrego i inteligentnego wyglądu. Jak również przystało na psa pasterskiego są one  bardzo zwinne, żywe i dosyć szybkie. Jego bazowym, zajmującym większą część jest kolor czarny, na którym rozmieszczone są podpalane i białe regularne znaczenia.

• Wielkość : suki od 42 do 48 cm ( z tolerancją do 50 cm), psy od 44 do 50 cm
• Waga : 25-30 kg
• Szata : twardy, przylegający i lśniący włos, stosunkowo krótki, oraz gęsty.
• Maść : czarna z białymi znaczeniami, i podpalaniami tzw. Trikolor.
• Głowa : gładka, w idealnych proporcjach do całości tułowia. Czaszka dość płaska i szeroka, najbardziej pomiędzy uszami i lekko zwężana w kierunku kufy. Wargi mało widocznie, w kolorze czarnym.
• Oczy : w kolorach brązu (od ciemnego brązu do orzechowego) nieco zaokrąglone, stosunkowo małe.
• Uszy : osadzone stosunkowo szeroko i wysoko, dobrze uformowane pod względem płatu ucha, niezbyt wielkie.
• Tułów : dosyć rozbudowana, szeroka klatka piersiowa sięgająca aż łokci.
• Klatka piersiowa przypominająca kształtem owal.
• Kończyny przednie : bardzo mocne a zarazem krótkie, ustawione do siebie równolegle. Nieco muskularne, długie i mocno przylegające do tułowia łopatki. Ramię może być nieco krótsze lub tej samej długości co łopatka. Łokcie także dobrze przylegające do tułowia.
• Kończyny tylnie :  Podobnie jak i przednie – mocne, krótkie i równoległe w stosunku siebie.
• Ogon : naturalnych wielkości, występujący na przedłużeniu zadu. Zazwyczaj noszony nieco powyżej lub na linii grzbietu.

Charakter

Odważny i pewny siebie, posiadające wspaniały instynkt obronny. Doskonały jako stróż, a zarazem towarzysz. Szczególnie oddany  tym których darzy zaufaniem, ale i w stosunku do obcych nie jest agresywny i dosyć pewny siebie. Charakterystyczne cechy tej rasy to przede wszystkim bardzo wesołe, pełne temperamentu usposobienie a zarazem łagodność.  Są również zwinne, szybkie  oraz bardzo wytrzymałe. Co ważne w rasie psów pasterskich Entlebuchery są bardzo dobrymi uczniami, a także nieprzekupne jako stróże.  Idealnie nadające się dla aktywnie spędzających wolny czas ludzi. Dzięki wigorowi jaki posiadają psy, bardzo chętnie uczestniczą w rozmaitych zawodach sportowych jak i również w zwykłych zabawach szczególnie takimi które fundują im dzieci na świeżym powietrzu. Jak okazuje się, uwielbiają one także rodzinne wycieczki rowerowe – są wtedy świetnymi kompanami.

Zachowanie

Wykazują się sprytem, dużą czujnością i wytrzymałością. Energiczne, wierne i mądre  a przede wszystkim samodzielne – takie, jak i inne zachowania u Entlebucherów zauważają ich właściciele. Nie wykazują większych problemów związanych z ich posiadaniem.

Wady

Jedną z większych zalet jest zapewne cena, która wacha się w przedziale od 3000 do 4000 tysięcy złotych. Wielu właścicieli tych psów uważa, iż są to pieski „bez wad”

Zalety

Największą z zalet jest to, że są to psy niekonfliktowe – o bardzo żywym usposobieniu, radosne. Są bardzo przyjacielskie, bardzo dobrze porozumiewają się otaczającymi ich ludźmi, także i dziećmi, i są idealne dla osób które pierwszy raz wchodzą w posiadanie psa, ze względu na to iż nie są zbyt wymagające. Nie są również wybredne jeżeli chodzi o jedzenie. Ich lśniąca sierść również nie wymaga specjalnej pielęgnacji, wystarczy ją tylko regularnie szczotkować.

Bardzo dobrzy jako uczniowie – są szybko uczącą się rasą, co wywnioskować można z tego, że są to psy pasterskie, które uczy się stróżować i doskonale wywiązują się ze swoich obowiązków.

Dolegliwości i Choroby

Entlebuchery są rasą charakteryzującą się raczej wytrzymałością oraz zdrowotnością. Jednak na przełomie XIX i XX wieku, rasie tej groziło wyginięcie. Chorobą  jaka może występować u psów tej rasy, to dosyć typowa dla nich choroba którą charakteryzuje  często powtarzająca się infekcja pęcherza moczowego, oraz przede wszystkim nie częste oddawanie moczu w większych ilościach, tzw. Entlebucher Urinary Syndrome (EUS). W najgorszych przypadkach koniecznością okazuje się usunięcie nerki. Pozostałymi chorobami jakie mogą występować u tej rasy, na które są podatne genetycznie, są : choroba oczu (zanik siatkówki) który często doprowadza do całkowitej utraty wzroku u psów (innymi zaburzeniami narządu wzroku na jakie moją chorować psy tego gatunku, może być jaskra bądź katarakta) oraz dysplazja stawu łokciowego oraz biodrowego.  Chorobą która jeszcze może występować, lecz w bardzo rzadkich przypadkach  jest anemia hemolityczna która wynika z niedokrwistości psa. Objawem charakteryzującym  anemie  jest występowanie dziąseł w białawym kolorze , oraz ogólne osłabienie psa.

Pielęgnacja

Ze względu na to, że Entlebuchery to psy krótkowłose, o lśniącej przylegającej sierści – nie wymagają szczególnej pielęgnacji w stosunku to osobników innych ras. Okres linienia to dwa  razy w roku, i tylko wtedy wymagają częstszego szczotkowania by pozbyć się niepotrzebnego, obumarłego włosia. Poza okresem linienia wystarczy utrzymywać ogólną czystość, i przestrzegać podstawowych zasad higieny takich jak czyszczenie uszu czy kąpiel, oczywiście nie zapominając o szczotkowaniu przynajmniej raz w tygodniu.

Wzorzec rasy

Obecnie obowiązujący wzorzec rasy, został opublikowany 28.06.2002 roku. Wzorce ustalają organizacje kynologiczne, które na danym terenie zrzeszają hodowców. Wzorzec rasy zawiera cechy charakteryzujące daną rasę.