Biewer yorkshire terrier                                         

Biewer Yorkshire Terrier swoje pochodzenie zawdzięczają niejakiemu Wernerowi i Gertrudzie Biewer. To właśnie oni wyhodowali pierwszego osobnika tej rasy, mniej więcej w 1984 roku, przy czym jego pojawienie się było dużym zaskoczeniem, ponieważ nie było celowe.

Historia

Do powstania rasy Biewer Yorkshire Terrier doszło poprzez skojarzenie ze sobą dwóch zwykłych Yorków. Rodzice, których skojarzono ze sobą nie byli do końca zdrowi – posiadali wadliwy gen, który przyczynił się do innego umaszczenia u swojego potomstwa. Właśnie to zapoczątkowało powstanie rasy o trójkolorowej maści. W 1988 roku rasa ta pojawiła się w Niemczech na wystawie rasowych psów, jednak oryginalne – trójkolorowe umaszczenie, nie wywołało wielkiego zachwytu wśród uczestników wystawy. Biewer Yorkshire Terrier nie została uznana jako odrębna rasa przez Międzynarodowe Towarzystwo Krynologiczne i nie posiada określonego wzorca hodowlanego. Opis rasy opiera się jedynie na spostrzeżeniach hodowców posiadających tą rasę oraz porównaniu poszczególnych osobników, i wyłonieniu wspólnych cech.

Wygląd

Biewer Yorkshire Terrier to małe psy, zupełnie jak w przypadku zwykłych Yorków standard rasy jest taki sam. Waga psa nie powinna przekoryczyć 3,5 kilograma, ale też nie powinna być niższa niż 1,8 kg. Jeżeli chodzi o wysokość psa, nie powinna ona przekraczać 22 centymetrów. Biewer Yorkshire Terrier w przeciwieństwie do zwykłych Yorkshire Terrierów występuje wyłącznie w trójkolorowym umaszczeniu. Jest to połączenie kolorów : czarnego, białego oraz złotego. Wszystkie te kolory znajdują się w równomiernym układzie na ciele psa. Sierść tego małego czworonoga nie zawiera podszerstka. W dotyku jest niezwykle miękka i jedwabista, gładko przylegająca do ciała. Włos pokrywający ciało psa jest długi, równomiernie rozchodzący się po bokach, mniej więcej na trzy czwarte wysokości psa.

Charakter

Psy niezwykle towarzyskie, można by powiedzieć iż są duszą towarzystwa, jednak w stosunku do obcych są nieco zdystansowane i wiele czasu zajmuje im przystosowanie się do takowych w ich otoczeniu. Raczej rzadko wchodzą w głębsze relacje z nimi. Nie wykazują przeciwwskazań do dzieci.