Chart hiszpański

Hiszpania to kraj, z którego wywodzą się charty hiszpańskie. Zaliczane są one do grupy chartów, sekcji chartów krótkowłosych. Obecnie obowiązujący wzorzec rasy został opracowany w 26.05.1982 roku.

Historia

Przodkowie współczesnych chartów hiszpańskich żyli w VI wieku przed Chrystusem. Celtyccy łowcy hodowali szybkie i wytrwałe psy średniej wielkości. Miały one za zadanie podczas polowań kierować się wzrokiem, nie węchem. Maurowie sprowadzili do Hiszpanii północnoafrykańskie psy sloughi. Z biegiem czasu krzyżówka miejscowych psów z psami sloughi połączona została z kolejnymi przedstawicielem gatunku – angielskim Greyhundem. Stopniowo zanikała czysta hiszpańska rasa, w zamian za otrzymywanie psa wyścigowego. Cechował się on przede wszystkim niebywałą szybkością, zwinnością. Jego wytrzymałość oraz tempo zadziwiały hodowców. Świetnie radził sobie na długich dystansach w terenach pagórkowatych. Wszystkie hiszpańskie charty stały się krzyżówkami Greyhounda. Nie zwracano uwagi na wygląd otrzymywanych osobników. Najważniejsze było osiągnięcie osobnika biegającego jak najszybciej. Na szczęście grupa hodowców w porę rozpoczęła ratowanie upadającej rasy. Dążono więc do uzyskania czystej linii, bez domieszki krwi Greyhounda. Uroda psów miały być proporcjonalna do ich wyników sportowych. 1970 roku FCI uznała oficjalnie wzorzec charta hiszpańskiego. W  1982 roku został określony do dzisiaj obowiązujący standard rasy, który świadczy o wysokiej kynologicznej kompetencji i opisuje dokładnie różnice między chartem hiszpańskim a Greyhoundem.

Wygląd

Psy w kłębie osiągają wysokość do 70 cm, suki zaś mierzą do 68 cm. Smukła, wydłużona sylwetka. Głowa wąska, długa, sucha. Kufa wydłużona, niezbyt szeroka. Mocne szczęki, siekacze zbiegają się w zgryzie nożycowym. Oczy małe, osadzone ukośnie. Łagodne spojrzenie. Uszy załamane w 1/3 swej długości, wysoko osadzone na głowie.  U nasady szerokie, zwężają się ku końcom.  W kształcie przypominają trójkąt, końcówki uszu są zaokrąglone. Szyja długa i giętka. Tułów jest prostokątny, wydłużony. Cechuje go siła i gibkość. Grzbiet lekko wklęsły, lędźwie wypukłe. Klatka piersiowa głęboka, lecz nie zbyt szeroka. Żebra dobrze widoczne, zaznaczone, szeroko rozstawione. Ogon noszony jest prosto, pomiędzy kończynami. U nasady szerszy, zwęża się ku końcowi. Jest on bardzo długi, sięga poniżej guza piętowego. Kończyny przednie szczupłe, rozstawione równolegle, proste. Kończyny tylnie cechuje silne umięśnienie i mocny kościec. Skóra koloru różowego ściśle przylega do ciała. Włos ściśle przylega do ciała, jest bardzo krótki i cienki. Najbardziej typowe maści to:

-  Płowe i pręgowane mniej lub bardziej ciemno, dobrze pigmentowane. Chart hiszpański

- Czarne.

- Z łatami czarnymi, ciemnymi i jasnymi.

- Kasztanowe.

- Cynamonowe.

- Żółte.

- Czerwone.

- Białe.

- Z białymi znaczeniami i łaciate.

Charakter

Chart hiszpański to pies zrównoważony o spokojnym usposobieniu. Jest zdystansowany, do swojego otoczenia podchodzi ostrożnie. W stosunku do obcych jest nieufny, często płochliwy. Wielką miłością darzy swoich bliskich. Jest psem oddanym, przyjacielskim. Jest wierny swoim właścicielom, szybko przywiązuje się do swojej rodziny. Charty hiszpańskie są nad wyraz uczuciowe, co też często i chętnie okazują swojemu otoczenie. W stosunku do dzieci są bardzo przyjazny. Otaczają je opieką, wykazują cierpliwość podczas zabaw. Nie występują u nich zachowania agresywne. Świetnie nadają się do bytowania z innymi zwierzętami domowymi. Charty hiszpańskie są wybitnie inteligentne, stąd ich szkolenie przychodzi z łatwością. Jest to praca przyjemna zarówno dla psa jak i jego przewodnika. Podczas polowań pokazują swoje drugie oblicze. Stają się pewne siebie, odważne, czasem porywcze.  Dają upust swym niewyobrażalnym pokładom energii. Są to zwierzęta potrzebujące dużej dawki ruchu. Aktywne spędzanie czasu ze swoim pupilem jest w przypadku opisywanej rasy bardzo ważne.

Pielęgnacja

Regularne szczotkowanie sierści za pomocą gumowej szczotki pomaga usunąć martwy włos, pasożyty oraz brud. Podczas tego zabiegu pobudzamy krążenie krwi, przez co włos staje się bardziej lśniący i zdrowszy. Charty hiszpańskie kąpiemy doraźnie – tylko, kiedy zachodzi taka potrzeba. Zbyt częste mycie psów powoduje matowienie sierści, pozbawienie jej ochronnej warstwy tłuszczu. Pielęgnacja pazurów ogranicza się do kontroli ich długości i przycinania, gdy są zbyt długie. Jeśli stojąc pies dotyka nimi podłoża jest to znak, że należy je skrócić. Czyszczenia zębów powinniśmy dokonywać przynajmniej raz w tygodniu. Możemy to robić przy użyciu specjalnych szczoteczek i past. Dobrym, domowym sposobem mycia zębów jest nawinięcie na palec wskazujący gazy i czyszczenie ich roztworem z sody lub soku z cytryny. Znacznie łatwiej jest zapobiegać odkładaniu się kamienia nazębnego używając wyżej wymienionych metod, niż usuwać już powstały kamień. Opisana pielęgnacja zapobiegnie również niemiłemu zapachowi z psiego pyska. Czyszczenie uszu powinniśmy wykonywać, co najmniej raz w tygodniu. W sklepach zoologicznych możemy zakupić preparaty przeznaczone właśnie do tego celu. Budowa uszu sprzyja powstawaniu infekcji, która objawia się „trzepaniem” uszami, potrząsaniem głową.

Zdrowie

Charty hiszpańskie są bardzo odporne na wszelkiego rodzaju choroby, należą do grupy zdrowszych ras. Trzeba jednak mieć na uwadze zagrożenia, jakie niesie ze sobą dla psa praca w lesie. Zadrapania czy skaleczenia to jedne z najczęstszych uszkodzeń. Charty e są również narażone na ukąszenia węży, złamanie kończyny, udar słoneczny czy obrażenia zadane przez zwierzynę. Szczególnie groźne są tu dziki. Kolejnym, rzadziej występującym schorzeniem jest dysplazja stawu biodrowego. Jest to choroba o podłożu genetycznym. Poszczególne elementy stawu rozluźniają się, przez co gdy szczeniak osiąga wiek 6 miesięcy przestają do siebie pasować. Anomalie te mogą prowadzić do zwichnięć, pęknięć oraz zapaleń stawu. Dysplazja stawu biodrowego wywołuje silny ból oraz trudności z poruszaniem się. Skala tych dolegliwości zależy od stopnia zaawansowania choroby. Zbyt szybki wzrost w okresie szczenięcym oraz zbyt duża aktywność fizyczna pogłębiają urazy w obrębie stawu. Do objawów dysplazji możemy zaliczyć powolne wstawanie i kładzenie się psa, trudności z podniesieniem się po odpoczynku. Zwierzę chodzi z podkulonymi tylnymi łapami oraz podczas biegu odbija się z obu kończyn. Podstawą do rozpoznania dysplazji jest prześwietlenie stawu oraz badanie ortopedyczne. Charty hiszpańskie są również narażone na choroby uszu. Pierwszym objawem który może świadczyć o takiej dolegliwości jest częste potrząsanie głową. W poważnych przypadkach zwierzę trzepie głową ociera nią i drapie ucho. Czasem towarzyszy temu nieprzyjemny zapach wydobywający się z uszu. W przypadku zauważenia powyższych objawów należy przejrzeć dokładnie uszy i skonsultować się z weterynarzem. Do najczęstszych zmian jakie można wykryć sprawdzając kanał słuchowy, są: zaczerwienienie, obrzęk, bolesność, obecność wydzieliny. Są to objawy świadczące o zapaleniu ucha zewnętrznego. Przeważnie przyczyną jest infekcja wewnątrz kanału słuchowego, reakcja alergiczna bądź ciało obce np. nasiono trawy.

Żywienie

Zapotrzebowanie na konkretne składniki pokarmowe zmienia się wraz z wiekiem psa. Charty hiszpańskie należą do grupy bardzo aktywnych zwierząt, stąd ich dieta powinna być bardzo dokładnie zbilansowana. Mięso i produkty mięsne powinny stanowić około 40% dziennego pożywienia czworonoga. Węglowodany i błonnik powinny być podawane z suchej karmie. Jeśli nie jesteśmy pewni czy dieta naszego pupila jest zaopatrzona w niezbędną dawkę witamin i mikroelementów możemy podawać mu preparaty mineralno-witaminowe. Kał zwierzęcia mówi nam o tym czy prawidłowo odżywiamy swojego czworonoga. Jeśli jego barwa jest jasno-brązowa oznacza to, że dieta psa jest prawidłowa. Dorosły pies – w wieku od 18 miesięcy, powinien otrzymywać pożywienie dwa razy dziennie, o stałej porze.