Bulterier

Rasa pochodząca z Wielkiej Brytanii. Została zakwalifikowana do sekcji terierów w typie bull. Bulterier należy do grupy terierów.

Historia

W 1803 w piśmiennictwie pojawiają się wzmianki o krzyżowaniu terierów z buldogami. Wyhodowano w ten sposób psy użytkowane podczas polowań. Około roku 1830 studenci z Oksfordu wyhodowali białe bulteriery. W 1842 roku Sir Richard Burton zabrał takiego psa do Indii, gdzie rasa ta stała się jedną z najbardziej lubianych przez kolonistów. W 1850 roku James Hinks rozpoczął krzyżówki bulterierów z białymi staroangielskimi terierami. Białe umaszczenie oraz waleczność i zwinność były cechami pożądanymi przez tego hodowcę psów. Za datę powstania rasy uznaje się rok 1862, kiedy to James Hinks zaprezentował swoją białą suczkę PUSS z własnej hodowli.

Wygląd

Silna, mocna budowa jest cechą charakteryzującą każdego bulteriera. Symetryczna, proporcjonalna sylwetka, pomimo dużej masy mięśniowej wydaje się być lekka. Głowa powinna być długa, owalna i silna. Patrząc z profilu powinna być lekko zaokrąglona – od czubka czaszki, do końca nosa. Uszy średniej wielkości, szerokie u nasady, zwężające się ku końcom. Wysoko osadzone na głowie, stojące, trzymane prosto. Oczy w kształcie trójkąta, wysoko osadzone. Uzębienie jest mocne, silna dolna szczęka. Siekacze zbiegają się w zgryzie nożycowym. Szyja muskularna, długa, sucha. Szeroka, zwężająca się ku głowie, skóra napięta. Klatka piersiowa szeroka i głęboka, dobrze wysklepiona. Grzbiet krótki i silny, lędźwie dobrze zaznaczone. Tułów z zaznaczonymi żebrami, smukły. Kończyny rozstawione dosyć szeroko, proste o pokaźnym umięśnieniu. Zbudowane z grubej kości, mocne. Ogon powinien być trzymany prosto, na wysokości linii grzbietu. Jest on krótki, szerszy u nasady, zwężający się ku końcowi. Włosy jest krótki, mocno przylegający. Połysk oraz twardość w dotyku to jego kolejne cechy. U psów opisywanej rasy występuje szeroka skala umaszczenia: biała, pręgowana, tricolor, czerwona, płowa. Niepożądana natomiast jest maść niebieska i czekoladowa.

Charakter

Bulterier jest psem inteligentnym, stosunkowo łatwo poddaje się szkoleniu. Jest również krnąbrny, o zdecydowanym charakterze, wymaga więc nie tylko wielkiej dawki miłości, ale także żelaznej konsekwencji. Wszelkie odstępstwa od dyscypliny możliwe są dopiero po gruntownym utrwaleniu zasad dobrego wychowania. Szkolenie, już od pierwszych dni pojawienia się psa w domu zaowocuje w przyszłości. Stanowcze wyznaczenie granic, których nie wolno mu przekraczać jest konieczne. Bulterier jest psem bystrym i upartym. Spryt to również cecha opisująca tego czworonoga. Jest opanowany, zrównoważony. Mocno przywiązuje się do swoich właścicieli. Często zabiega o kontakt ze swoim panem. Skłonny do zabaw, energiczny. Wymaga codziennej dawki ruchu. Uwielbia biegać oraz dobrze czuje się w psich sportach. Aktywność fizyczna daje mu radość i satysfakcję. Jest to doskonały sposób, żeby spożytkować drzemiącą w nim energię oraz zacieśnić więzi łączące go z właścicielem. Jest doskonałym stróżem. Zawzięcie broni swojego terenu i rodziny. Jest odważny, bez mrugnięcia okiem stanie do walki z napastnikiem. W stosunku do obcych bulteriery są pewne siebie, nieufne nieznanej osobie. W obliczu zagrożenia mogą zareagować agresywnie. Mogą również wykazywać zachowania agresywne w kontaktach z innymi zwierzętami. Kontakty z dziećmi powinny odbywać się pod nadzorem dorosłych.

Zdrowie

Bulteriery cierpią na choroby układu słuchowego. Często występującą dolegliwością jest głuchota. Z dotychczasowych badań widać, że wedle wszelkich danych bulteriery mogą cierpieć nie tylko na wrodzoną i obecną od urodzenia psa głuchotę białych psów, zasadniczo opanowaną w ciągu ostatniego ćwierćwiecza, ale i na objawiające się w późniejszym wieku dziedziczne upośledzenie słuchu, narastające wraz z wiekiem lub na kompletnym zaniku funkcji jednego ucha. Sposób dziedziczenia się tej przypadłości nie jest jeszcze w pełni zbadany. Kolejną przypadłością bulterierów może być dysplazja stawów biodrowych. Dysplazja stawu biodrowego wywołuje silny ból oraz trudności z poruszaniem się. Skala tych dolegliwości zależy od stopnia zaawansowania choroby. Zbyt szybki wzrost w okresie szczenięcym oraz zbyt duża aktywność fizyczna pogłębiają urazy w obrębie stawu. Do objawów dysplazji możemy zaliczyć powolne wstawanie i kładzenie się psa, trudności z podniesieniem się po odpoczynku. Zwierzę chodzi z podkulonymi tylnymi łapami oraz podczas biegu odbija się z obu kończyn. Podstawą do rozpoznania dysplazji jest prześwietlenie stawu oraz badanie ortopedyczne. Problemy z nerkami to kolejne z chorób genetycznych bulterierów. Dotykające rasę schorzenia nerek to niedorozwój kłębuszków nerkowych. Choroba ta jest absolutnie nieuleczalna. Właściwa dieta i pielęgnacja może zapewnić psu kilka lat mniej lub bardziej sprawnego życia. Drugą chorobą nerek, z którą borykają się właściciele bulterierów jest nefropatia rodzinna. Pierwszym objawem jest z reguły zwiększone pragnienie i zwiększone wydzielanie moczu. Od kilku lat rozpoznawana jest także trzecia, uwarunkowana genetycznie, choroba nerek bulterierów, zwana policystycznym niedorozwojem nerek.

Pielęgnacja

Aby zadbać o kondycję sierści naszych pupili należy raz w tygodniu wyczesywać martwy włos oraz zabrudzenia. U psów z dłuższym włosem zabieg ten wykonujemy nieco częściej. Dokonujemy tego za pomocą gumowej szczotki z krótkimi kolcami. W ten sposób pobudzamy krążenie krwi, oraz mieszki włosowe. Dzięki temu włos zyskuje większy połysk, a co za tym idzie zdrowy wygląd. Kąpieli bulterierów dokonujemy doraźnie – w chwili, kiedy zajdzie taka potrzeba. Nie należy kąpać psów zbyt często. Wpływa to niekorzystnie na włos, który matowieje. Czyszczenia zębów powinniśmy dokonywać przynajmniej raz w tygodniu. Możemy to robić przy użyciu specjalnych szczoteczek i past. Dobrym, domowym sposobem mycia zębów jest nawinięcie na palec wskazujący gazy i czyszczenie ich roztworem z sody lub soku z cytryny. Znacznie łatwiej jest zapobiegać odkładaniu się kamienia nazębnego używając wyżej wymienionych metod, niż usuwać już powstały kamień. Opisana pielęgnacja zapobiegnie również niemiłemu zapachowi z psiego pyska. Czyszczenie uszu powinniśmy wykonywać, co najmniej raz w tygodniu. W sklepach zoologicznych możemy zakupić preparaty przeznaczone właśnie do tego celu. Musimy sprawdzać czy na małżowinie nie nastąpiły zmiany naskórka – zaczerwienienia oraz wydzielina powinny nas zaniepokoić. Nie pożądany jest również niemiły zapach z uszu. Obcinanie pazurów należy do bardzo rzadkich zabiegów. Z racji na dużą aktywność psów, nie powinny mieć one problemów ze ścieraniem ich na twardej powierzchni. Jeśli jednak zwierzę nie radzi sobie, w naturalny sposób nie skraca pazurów, należy je przyciąć.

Żywienie

W żywieniu bulterierów najlepiej zastosować gotową, suchą karmę. Jej zbilansowany skład zapewni naszym ulubieńcom wszystkie niezbędne makro i mikroelementy, witaminy, minerały i inne niezbędne składniki pokarmowe. W sklepie zoologicznym istnieje możliwość dobrania karmy odpowiedniej dla wieku, rasy oraz stopnia aktywności naszego podopiecznego. Podajemy ją w ilości wskazanej dla indywidualnych potrzeb czworonoga. Dorosłe psy karmimy dwa razy dziennie. Ważne jest, aby zapewnić im dostęp do świeżej, czystej wody. Musimy pamiętać, że opisywana rasa ma predyspozycje do nadwagi. W trosce o zdrowie naszych pupili podawane im produkty powinny być wysokiej jakości i świeżości. Bulterier powinien mieć ustalone godziny jedzenia i ich powinnyśmy się trzymać. Nie powinno się dawać psu jest zbyt wcześnie jak i zbyt późno. Powoduje to kłopoty gastryczne. Bulteriery cierpią często na alergie pokarmowe i dermatozy. W takim przypadku może być konieczne podawanie karm weterynaryjnych – leczniczych, które łagodzą znacznie objawy takich chorób.