Chiński grzywacz

Chiński grzywacz to pies, którego pomimo jego ogromnej popularności nie widać na ulicach. Jeżeli już uda nam się spotkać na swojej drodze psa tej rasy możemy być pewni, iż wzbudzi on zupełnie skrajne emocje. Jedni będą nim zachwyceni, natomiast u innych wzbudzi odrazę. Według niektórych źródeł psy te pochodzą z Chin, gdzie hodowane były już w trzynastym stuleciu. Niewykluczone jest, że bezwłose psy istniały tam jeszcze wcześniej. Spekulacje takie pojawiły się, ponieważ za czasów dynastii Han, czyli około dwusetnego roku przed naszą erą, istniały w Chinach bezwłose psy, wyglądem zbliżone do współczesnych Chińskich Grzywaczy. Chińscy żeglarze zabierali ze sobą nagie psy w rejsy. Dowodami na to są opisy Brytyjczyków, Francuzów i Portugalczyków z osiemnastego wieku, którzy spotykali nagie psy w wielu portowych miejscowościach w różnych częściach Azji i Afryki, gdzie wcześniej przybijały chińskie statki. Z  wieku dziewiętnastego  pochodzi wiele europejskich obrazów przedstawiających nagie psy. Uważa się, że nagie psy były potrzebne na statkach do tępienia gryzoni oraz jako żywe termofory. W rzeczywistości rasa prawdopodobnie powstała w Stanach Zjednoczonych pod koniec lat 80-tych dziewiętnastego wieku. Pierwsze psy w typie grzywaczy najprawdopodobniej były rezultatem krzyżówek międzyrasowych, które miały być jedynie eksperymentem. Pomimo tego, że istniało zainteresowanie powstałą krzyżówką, psy znane były jedynie pasjonatom, których było niewielu. Tak mała liczebność rasy utrzymywała się niezmiennie przez wiele dziesięcioleci. Grzywacze to psy bardzo uczuciowe i niezmiernie przywiązane do swojego właściciela. Aczkolwiek z racji na to, iż są one indywidualistami, ich charakter różni się i zależy od temperamentu danego psa i sposobu jego wychowania. Spotyka się bowiem typy spokojnego melancholika, energicznego sportowca, przyjaznego kompana, rozkapryszonego dziecka itp. Wszystkie są bardzo wrażliwe, o dość kruchej psychice (przez co bywają humorzaste). Rasa ta jest idealna do towarzystwa, lecz tylko pod warunkiem iż rodzina okaże mu wiele ciepła. Dzieje się tak dlatego, iż potrzebują one dużej dawki bliskiego, bezpośredniego kontaktu z człowiekiem. Nienawidzą samotności i bardzo źle ją znoszą. Psy te są niezmiernie inteligentne, głównie dzięki temu iż uczą się naprawdę bardzo szybko. Lubią wszelkiego rodzaju zabawy, które często same prowokują. Rasa ta nie znosi się nudzić i lubi czuć ciągłe zainteresowanie ze strony domowników. Świetnie czują się w stadzie, jednak zachowują duży i widoczny dystans w stosunku do obcych psów. Dla swych opiekunów są niezwykle czułe i delikatne. To psy ciągle domagające się pieszczot. Nieufnie podchodzą do obcych ludzi i długo się do nich przekonują. Nie reagują na próby zaczepienia np. poprzez wyciągnięcie ręki. Warto zaznaczyć, iż nie wszystkie grzywacze tolerują dzieci, dlatego mogą one nie sprawdzić się w dużej rodzinie. W kontaktach z dziećmi mogą być problematyczne, jednak wszystko zależy od prawidłowego wychowania psa. Mają one skłonności do pogoni za rowerzystami, biegaczami czy samochodami. Rasa ta ma bardzo wysokie poczucie swojego terenu, którego broni z ogromnym zapałem. To psy naprawdę głośne, z tendencją do nadmiernej szczekliwości. Grzywacze są bardzo ciekawskie, z zapamiętaniem buszują w nieznanym terenie. Uwielbiają spacery. Rozhasane miewają trudności z posłuszeństwem i „głuchną” na komendy. Obie odmiany grzywacza wymagają specyficznej pielęgnacji i przed zakupem szczenięcia dobrze jest wypytać hodowcę o szczegóły zabiegów pielęgnacyjnych, a potem zastanowić się, czy będziemy w stanie poradzić sobie samodzielnie. Zdecydowanie będzie to idealny pies dla samotników, którzy potrzebują czyjegoś ciągłego towarzystwa. Znacznie gorzej sprawdzi się jako rodzinna „przytulanka”.