Gończy berneński
Psy gatunku Gończy berneński to bardzo miłe psy, które dobrze się czują wśród aktywnych ludzi. Gończy berneński wcześniej nosił nazwę Bernese Hound. Standard i kwalifikacja rasy zostały opublikowane i dodane do klasyfikacji FCI 11.05.1993

Historia
Historia psów rasy gończy berneński sięga IX w, jej obecność zawdzięczamy Szwajcarskiemu Klubowi Psów Gończych który powstały w roku 1931 zadbał o jej przetrwanie. Rasa ta była wykorzystywana głownie jako psy do polowań w Alpach. Podejrzewa się że to właśnie gończy berneński znajduje się na mozaice z Avenches, na której to przedstawiona jest sfora, odpowiadająca szwajcarskim psom gończym. Swoją popularność przez wieki, psy gończe budowały dzięki umiejętności polowania na zające, w której to były bardzo skuteczne. W XV były one szczególnie popularne we włoszek. Dwa wieki później moda ta przeniosła się do Francji. To właśnie z Francji, psy gończe trafiły do najemników Szwajcarskich , ówczesnej elitarnej gwardii najemnej Europy, gdzie zmieszały się z rasami rodzimymi. Szwajcarzy w 1882 roku dokonali opisu ras, i ustalili wzorzec 5 odmian dla psa gończego (zwanego odtąd szwajcarskim). W 1909 ta klasyfikacja została zweryfikowana. Wykreślono z niej psa gończego Tchurgovie, który wyginął. Finalny wzorzec powstał w 1933, i był to też wzorzec dla berneńskiego psa. Wszystkie te rasy, choć różne sklasyfikowane są pod jednym numerem FCI.
Wygląd
Umaszczenie psa gończego berneńskiego jest zwykle trójkolorowe. Tułów jest często czarno biały, natomiast pysk podpalany. Bywa że podobnie jak pysk, również nogi mają barwę podpalaną. Podszarstek tej rasy jest miękki, jego sierść jest twarda i gęsta na zewnątrz. Szyja i kufa są u tej rasy wyjątkowo mocne. Uszy natomiast, są długie i mają kształt stożka. Pierś średniej wielkości, o mocnej budowie sugerującej wytrzymałość. Psy gończe mają bardzo charakterystyczny głoss. Mały podszerstek, jest przyczynkiem do wyraźnego spadku masy w czasie przednówka, dlatego doradza się intensywne jego dokarmianie w czasie późnej wiosny, i spokojny trening, bez forsowania.
Wymiary psa: – psy 49 – 59 cm, – suki 47 – 57.
Charakter
Aktywny i pojętny. W tych dwóch określeniach zawierają się główne atuty tego psa. Psa może być poddawana próbie pracy. Pies gończy berneński przez wieki wykorzystywany w polowaniach wykształcił cechy dobrego łowczego. Jest szybki i zwinny, niemniej jednak posłuszny myśliwemu i bojaźliwy. Każdy właściciel doceni wierność którą go obdarzy ten pupil. Polecany głownie osobom lubiącym zajęcia w terenie. Dobrze funkcjonuje ze starszymi aktywnymi dziećmi, lecz może być też hodowany nawet w rodzinach z niemowlakami (w przeciwieństwie do polskich psów gończych). Przyjazny obcym ludziom i innym rasom psów.
Opieka
Psy berneńskie są wyjątkowo zdrowe, jeśli mają dość ruchu. Ze względu na liczne skrzyżowania przez wieki, i zmiany regionów, rasa ta ma mało negatywnych wad genetycznych. Pies bardzo zwinny i energiczny. Wymaga odpowiedniego karmienia który zapewni mu siłę na cały dzień. Pies ten powinien mieć regularne długie spacery. Może być chowany w mieście. Krótki włos sprawia, że nie wymagają one szczególnie intensywnej pielęgnacja. Pies radzi sobie z lekkimi mrozami. Uwaga dla podróżników. Rasa ta wyjątkowo dobrze znosi wszelakie podróże, także wodne.

Wstęp